Prometej Novi Sad, 2009.

24 cm, 364 str.

tvrdi povez, latinica

ISBN: 9788651503347

Krunić piše o političkim borbama za sticanje, još više o okršajima radi očuvanja autonomije Vojvodine. On iznosi ~ prema mom viđenju — tri značajne teze. Prvo, da u Srbiji postoji trajno nezadovoljstvo statusom autonomnih pokrajina. Drugo, da je obaranjem autonomija pokrajina od strane srbijanske vlasti započeto rušenje jugoslovenskog federativnog sistema, rečju, postojeće Jugoslavije. Treće, da druge republike i federacija nisu imale moći, a delom ni volju da - shodno svojim dužnostima - spreče obaranje autonomija kao vida rušenja Jugoslavije. Činili su to delom u nadi da će time zadovoljiti aspiraciju Srbije, delom zbog toga što su i same koketirale sa drugim alternativama. A Krunić ukazuje na još jedan elemenat- ispostavilo se da vrhovna vlast Jugoslavije, koja je u slučajevima razmimoilaženja i sukoba između konstitutivnih delova federacije trebalala da arbitrira, pa i da primeni adekvatnu prisilu, zbog svog strogo federalizovanog sastava nije bila sposobna, a ni dovoljno autoritativna da tu dužnost čestito obavlja. To bi bio strukturalni elemenat iz kojeg je takođe proistekla nemoć. Ali to nije bio uzrok raspada zemlje; uzroke su stvarali nacionalizmi koji su sve više bujali - u različitim intervalima, različitom jačinom — u konstitutivnim delovima Jugoslavije.